مقالچه

خدای بهائیان

شاید این کلام طنز به نظر برسد، اما مضمون سخنی است که از میرزا حسینعلی نوری (رهبر بهائیان) صادر شده است. هر چند بهائیان می گویند: حسینعلی خدا نیست، اما او خود را خدا و خالق جهان می داند. تا آنجا که حتی قبرش به عنوان قبله بهائیان قرار گرفته است. اشراق خاوری از مبلغان معروف بهائی در کتاب ایام تسعه به نقل از حسینعلی نوری (بهاءالله) آورده است: «فَیا حَبَّذا مِن هذا الفَجرِ الَّذی فیه استَوَی جَمالُ القِدَمِ عَلَی عَرشِ اسمِهِ الأعظَمِ العَظیم وَ فیهِ وُلِدَ مَن لَم یَلِد وَ لَم یُولَد»۱ ترجمه: ای خوشا از این بامداد که جمال قدم (از القاب حسینعلی نوری) بر عرش اسم اعظم خویش ایستاد و در این بامداد متولد شد کسی که نزاییده و زاییده نشده است.

بهاءالله

در این ادعا دو نکته حائز اهمیت می باشد:

یک – جمله “لم یلد و لم یولد” فقط مخصوص خداوند متعال است و هیچ کس نمی تواند آن را برای خود به کار ببرد. آیا حسینعلی نوری این مطلب را نمی دانست؟ حتماً می دانسته لکن می خواهد خود را به عنوان خدا معرفی کند. چنانکه در آثار دیگرش نیز همین ادعا وجود دارد.

دو – در این جمله تناقض وجود دارد، زیرا اگر به دنیا آمده چرا می گوید “لم یلد” یعنی به دنیا نیامده است. و اگر به دنیا نیامده چرا می گوید “وُلِدَ” یعنی به دنیا آمده است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- ایام تسعه : ۳۷

برچسب ها
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن