اتحاد با مسیح

نویسنده : سید محمد رضا موسوی

برخی اصطلاحات رایج در مسیحیت، اولین بار توسط پولس استعمال گردید. وی که یک جوان یهودی سخت¬کوش بود، شریعت یهود را می¬شناخت و آن را رعایت می¬کرد؛ اما زمانیکه مسیحی شد، اظهار داشت که خدا او را به تغییر کیش واداشته تا امت¬ها را موعظه کند.[۱]

او معتقد بود که خدا به او مرجعیت بخشیده است: «دیگر من نیستم که زنده¬ام، بلکه مسیح در من زندگی می¬کند».[۲] او می-گوید همانگونه که ما با صلیب و مرگ مسیح متحد شده¬ایم، در قیامت حیات او نیز متحد شده¬ایم. ما اکنون و برای ابدیت زندگی جدیدی داریم که اساس آن بسیار مطمئن است.[۳]

اتحاد عیسی با انسان

پولس در نامه به عبرانیان[۴] می¬نویسد که خدا انسان را آفرید تا بر همه چیز حکمرانی کند امّا هنوز زمان آن فرا نرسیده است. عیسی با انسان یک شد. او در وسوسه¬ها، رنجها و حتی مرگ انسان با او شریک شد تا انسان را با خود یکی گرداند و او را شریک طبیعت و قدرت خویش بسازد. در حال حاضر، انسان در اتحاد با عیسی این اطمینان را می¬تواند داشته باشد که عیسی با فیض فراوان، قادر است محبوبان خود را یاری بخشد .[۵]

پولس شوق خود را به رهایی از این بدن خاکی و اتصال به حق و خداوند متذکر می¬شود و در برخی نامه¬های خود به اصطلاحات لوگوس و گنوزیس[۶] تکیه می¬کند. لوگوس را کلام و عقل خدا و “گنوزیس” را معرفت معنی می¬کند.[۷]

در نامه اول قرنتیان این دو اصطلاح با هم بکار برده شده و چنین آمده است: «همیشه خدا را به خاطر فیضی که او در عیسی مسیح به شما عطا کرده است شکر می¬کنم، زیرا در اتحاد با مسیح در تمام جهات غنی شده¬اید.»[۸]

او در رساله به رومیان[۹] تأکید می¬کند: «اگر بر مثال او متحد گشتیم، هر آینه در قیامت وی نیز چنین خواهیم شد… همچنین شما نیز خود را برای گناه مرده انگارید، اما برای خدا، از طریق اتحاد با عیسی مسیح زنده.»[۱۰]

تعمید نشانه اتحاد با مسیح

در نامه به غلاطیان[۱۱] مفهوم “تعمید آب” مطرح شده است. تعمید در آب نشانه¬ای است از متحد شدن با عیسی مسیح و عدالت او . نشانه¬ای است از تطهیر و پاکی تمام گناهان. تعمید مظهر ایمان شخص مسیحی است که او را با مسیح متحد می-سازد.

گرچه مسیحیان شیوه¬های مختلفی را برای تعمید دادن بکار می¬برند، اما به نظر می¬رسد شیوه¬ای که تجربه روحانی مسیحی را بهتر نمایان می¬سازد، فرورفتن در آب است. در حقیقت مفهوم اساسی تقدّس در پرتو تعمید آب، جدایی و تخصص است و تعمید مظهر جدایی از گناه و تخصیص و وقف به یک زندگی جدید در مسیح می¬باشد.[۱۲]

   اعمال رسولان تعلیم می¬دهد که پولس رسول برای پاک شدن از گناهان تعمید گرفت.[۱۳] در رساله رومیان آمده است که مسیحیان تعمید می¬گیرند تا جسد گناه را معدوم ساخته و از بندگی گناه آزاد شوند.[۱۴] در رساله قرنتیان ارتباط بین مسیح و مسیحیان به خوبی به صورت تصویر یک بدن یعنی سر و اعضای آن بیان می¬شود[۱۵].[۱۶] زمانیکه ایماندار با روح¬القدس در بدن مسیح تعمید می¬گیرد یعنی تولد تازه پیدا می¬کند، تبدیل به یک عضو واقعی کلیسای مسیحی می¬شود . این واقعیت که ایماندار توسط ایمانداران دیگر و معمولاً در حضور سایر ایمانداران تعمید می¬گیرد به این معنی است که یک مسیحی هرگز خود را به صورت مجزا از عیسی مسیح از کلیسای مسیحی یا سایر مسیحیان جهان نبیند.

پولس در واقع اتحاد با مسیح را از دو طریق استفاده می‌کند و بارها می‌گوید: «مسیح در شماست».[۱۷] از سوی دیگر نیز یادآور می¬شود که «آیا نمی‌دانید که وقتی ما در اتحاد با مسیح عیسی تعمید یافتیم، در اتحاد با مرگ او تعمید یافتیم، پس با تعمید خود با او مدفون شدیم و در مرگش شریک گشتیم تا همانطوری که مسیح بوسیله قدرت پرشکوه پدر پس از مرگ زنده شد، ما نیز در زندگی تازه‌ای بسر بریم».[۱۸] او از این اتحاد چنین نتیجه می¬گیرد که ایمانداری که با مسیح متحد گشته نمی-تواند در فکر نافرمانی و ارتکاب گناه باشد. بخاطر همین است که پولس اینگونه سفارش می¬کند که «به چیزهای آسمانی دل ببندید. درباره آنچه در عالم بالا است بیندیشید، نه به آنچه بر روی زمین است».[۱۹]

________________________________________

[۱]. اعمال رسولان، ۹

[۲]. غلاطیان ۲: ۲۰

[۳]. رومیان ۶: ۵-۱۲، ر.ک: المسکین، متی، القدیس بولس الرسول، قاهره، دیر القدیس أنبا مقار، ۱۹۹۲، چاپ اول ، ص ۲۶۳-۲۶۴

[۴]. عبرانیان ۲: ۶-۸ و ۱۷ و ۱۸

[۵]. راهنمای کتاب مقدس، کلیسای جماعت ربانی، ۱۹۹۴، ص ۷۰۱

[۶]. Gnosis، Logos

[۷]. این تذکرات را که در مباحث عرفانی و فلسفی مورد استعمال بوده است، دلیل آشنایی پولس به عرفان و فلسفه می¬دانند.

[۸]. آشتیانی، جلال¬الدین، تحقیقی در دین مسیح، تهران، تهران، نشر نگارش، ۱۳۶۸، چاپ اول، ص ۲۵۸و۲۵۹

[۹]. رومیان ۶: ۵-۱۲

[۱۰]. ناس، جان بایر، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی¬اصغر حکمت، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۵، چاپ هشتم، ص ۶۱۷

[۱۱]. غلاطیان ۶: ۳- ۵

[۱۲]. پالما، آنتونی، بررسی رساله¬های پولس به غلاطیان، ترجمه آرمان رشیدی، کلیسای جماعت ربانی، ۱۹۹۴، ص ۶۸

[۱۳]. اعمال رسولان ۲۲: ۱۶

[۱۴]. رومیان ۶: ۳-۷

[۱۵]. قرنتیان ۱۲ : ۱۲ – ۱۳

[۱۶]. Eliade, Mircea, The Encyclopedia of Religion, Macmilan P.C., New York, 1987, Vol. 4, P.487

[۱۷]. کولسیان ۱ : ۲۷

[۱۸]. رومیان ۶ : ۳-۴

[۱۹]. کولسیان ۳ : ۱-۲

منبع:سایت پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام)