فردوسی، مسلمان و شیعه
موبد دکتر جهانگیر اوشیدری، فرزند موبد انوشیروان، یکی از شخصیت‌های برجسته‌ی زرتشتی در سال ۱۲۹۹ خورشیدی در شهر کرمان دیده به جهان گشود. دوران دبستان و دبیرستان را در کرمان سپری کرد. سال ۱۳۱۷ خورشیدی وارد دانشکده تازه بنیاد دامپزشکی دانشگاه تهران شده و سه سال پس از آن به عنوان دکتر دامپزشک فارغ‌التحصیل شد. سپس به استخدام نیروی زمینی ارتش درآمد. تیمسار دکتر اوشیدری در سال ۱۳۵۱ خورشیدی بازنشسته ارتش شد. پس از بازنشستگی وارد جرگه‌ی تخصصی دین زرتشتی می‌شود و با آموختن علوم دینی زیر نظر استادانی چون موبد اردشیر آذرگشسب، موبد فیروز آذرگشسب و موبد رستم شهزادی و همچنین آموختن دین‌دبیره (خط دینی زرتشتیان) و چگونگی انجام آیین‌های دینی نزد موبد هرمزدیار خورشیدیان سرانجام در سال ۱۳۶۰ خورشیدی از سوی انجمن موبدان، به درجه‌ی موبدی می‌رسد. موبد اشیدری، پس از درگذشت موبد رستم شهزادی در سال ۱۳۷۸ خورشیدی به عنوان رئیس انجمن موبدان تهران برگزیده شد. وی در سال ۱۳۸۳ خورشیدی، در سن ۸۴ سالگی در تهران درگذشت. [۱]
ایشان در زمینه شاهنامه نیز پژوهش‌های ارزنده‌ای داشتند. لیکن آنچه مدنظر ما قرار گرفته است، عقیده این موبد پیرامون حکیم ابوالقاسم فردوسی (سراینده شاهنامه) و مذهب اوست. موبد اوشیدری در کتاب «دانشنامه مزدیسنا» به صراحت بر مسلمان بودن و شیعه بودنِ فردوسی تأکید کردند. وی پس از بیان اختلافات میان فردوسی و سلطان محمود غزنوی، می‌گوید: «فردوسی به شیعه و محمود به تسنّن معتقد بود.»[۲]
پی‌نوشت:
[۱]. یَتا آهو تارنمای فرهنگی زرتشتیان ایران، ۱۷ شهریور ۱۳۸۹، کدخبر: ۱۶۵۳ [۲]. موبد جهانگیر اوشیدری، دانشنامه‌ی مزدیسنا، نشر مرکز، تهران، چاپ پنجم ۱۳۸۹، برگه ۳۶۷.
