امام صادق و تاجران ایرانی

رُوِّینَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ قُدِّمَ لِأَبِی مَتَاعٌ مِنْ مِصْرَ فَصَنَعَ طَعَاماً وَ جَمَعَ التُّجَّارَ فَقَالُوا نَأْخُذُهُ مِنْکَ بِدَهْ دَوَازْدَهْ فَقَالَ لَهُمْ أَبِیعُکُمْ هَذَا الْمَتَاعَ بِاثْنَیْ عَشَرَ أَلْفاً وَ کَانَ شِرَاؤُهُ عَشَرَهَ آلَافٍ بِدَهْ دَوَازْدَه لَفْظٌ فَارِسِیٌّ مَعْنَاهُ الْعَشَرَهُ بِاثْنَیْ عَشَرَ وَ کَذَلِکَ دَهْ یَازْدَهْ وَ هُوَ عَشَرَهٌ بِأَحَدَ عَشَر

از امام صادق علیه السلام نقل شد که برای پدرم از مصر کالایی رسید. پس پدرم تجار را جمع کرد. پس آن تجار گفتند این را به ده دوازده می‌خریم  (این نشان می‌دهد که تجار ایرانی بودند) و امام باقر علیه السلام به دیگر تجار فرمود: ده دوازده اصطلاح فارسی است. آنگاه فرمود: این را ۱۲۰۰۰ دینار می‌فروشم. چون ۱۰۰۰۰ دینار خریدم.