[adyanuniv]

چرا اهل سنت به استناد «ليس منا من ضرب الخدود و شق الجيوب و دعا بدعوة الجاهليه» عزاداري نمي كنند؟

يكم. اين حديث مربوط به جايى است كه انسان براى عزيز از دست رفته اش خودزنى و گريبان چاك كند آن هم در حالى كه معترض به قضاى الهى باشد و حرف هايى بزند و نوحه هايى گويد كه موجب خشم خداوند است. اما گريه بر امام حسين(ع) و عزادارى بر آن حضرت، از افضل قربات است و از مصاديق تعظيم شعائر الهى و اعلام وفادارى نسبت به بزرگان مكتب و پيشوايان دينى است و فلسفه هاى متعددى دارد كه در پاسخ به پرسش هاى پيشين مطرح شد.

دوم. گريبان چاك كردن نيز در مواردى استثنا شده است و اشكال ندارد؛ مانند گريبان چاك كردن در فوت پدر، مادر، برادر، چنان كه حضرت موسى(ع) در فراق هارون و امام حسن عسكرى(ع) در فراق امام هادى(ع) گريبان چاك كرده اند.وسائل الشيعه، ج 22، ص 402 و ج 3، ص 274.

بنابراين گريه و نوحه و عزادارى و گريبان چاك كردن در ماتم ائمه(ع) خصوصاً امام حسين(ع) – كه پدر معنوى امت اسلامى مى باشند – اشكال ندارد؛ بلكه موجب سعادت انسان و قرب به خداى سبحان است.

گريه و نوحه اى كه در روايات مورد مذمت قرار گرفته، نوحه اى است كه با عدم رضايت خداوند همراه باشد و اين همان شيوه اى است كه در جاهليت مرسوم بود و روايت پيامبر اسلام(ص) «ليس منا من ضرب الخدود و شق الجيوب و دعا بدعوة الجاهلية» ناظر به اين نوع عزادارى است.

اما عزادارى امام حسين(ع) مقوله اى جدا است و روايات ما نيز به اين امر تشويق مى كند؛ چون در متن اين عزادارى، بقاى اسلام و تزلزل حكومت فاسدان و ظالمان نهفته است و ثمرات معنوى و اجتماعى زيادى به همراه دارد.

[نویسنده]

نوشته ها