چرا رواياتي كه از طريق شيعه نقل شده معتبرتر از رواياتي است كه از طريق اهل سنت نقل شده است؟
زيرا از عصر حضرت رسول اكرم(ص) تا به حال، كتابت حديث،ضبط و حفظِ روايات در بين ايشان منقطع نشده و هماكنون بعضي از كتبي كه در نيمه اوّل و دوّم هجرت نوشتهاند موجود و محل مراجعه است و اوّلين كتاب ايشان همان كتابي است كه به املاي رسولالله(ص) و خط اميرالمؤمنين علي(ع) ميباشد و در اخبار مكرر ديده ميشود كه ائمه(ع) در نقل احاديث و بيان احكام به آن استناد ميجستند.
روايات شيعه با روايات ديگران فرق ديگري نيز دارد و آن اين است كه روايات شيعه از ائمه اهلبيت (عليهم السلام) كه علم و زهد و تقوي و فضيلت ايشان نزد فريقين مسلّم است، اخذ شده و به مقتضاي «أَهْلُ الْبَيْتِ أَدْري بِما فِي الْبَيْتِ» طبعاً نقل آنها محكمتر و از اشتباه دور است و بالأخره سوّمين جهتي كه روايات شيعه را در بالاترين درجة اعتبار قرار داده و در حقيقت پشتوانه اين روايات است، احاديث متواتر ثقلين و احاديث سفينه و احاديث امان و روايات ديگري است كه امت را ارجاع به ائمه معصومين از اهل بيت كه اِعدال قرآن مجيد هستند نموده و قول ايشان را حجت و اخذ از ايشان را امان از ظلالت معرفي كرده و دلالت بر خالي نبودن زمان، از وجود امام معصوم از اهل بيت دارد.
امامت و مهدويت ج 3 – نويد امن و امان،آيةالله لطف الله صافي گلپايگاني