شبهاتی پیرامون اسلام توسط محمد قطب
مقدمه ی مؤلف بر چاپ اول
امروزه بسیاری از روشنفکران درباره ی دین از بحران شدیدی رنج می برند.
آیا دین یکی از واقعیت های زندگی است؟ اگر در گذشته چنین بوده است، آیا امروزه هم، در حالی که علم چهره ی زندگی را تغییر داده و دیگر در زمین جایی برای چیزی جز علم و حقایق علمی وجود ندارد، دین همان جایگاه قبلی را حفظ کرده است یا خیر؟ به طور کلی آیا دین یک نیاز بشری است یا یک مسأله ی شخصی که هرکس بخواهد دیندار باشد و هرکس بخواهد بی دین بماند و آن دو باهم مساوی باشند؟
آن ها هم چنین درباره ی اسلام در بحران شدیدی به سر می برند. دعوتگران به سوی اسلام می گویند: دین یک ساختار به هم پیوسته و منس جم است. دین فقط عقیده یا تهذیب روح یا تربیت براساس نیکی ها و فضایل نیست. بلکه در همان حال یک نظام اقتصادی عادلانه، نظام اجتماعی متعادل، قانونگذاری مدنی و جنایی، قانون بین المللی، راهنمایی فکری و تربیت جسمانی نیز هست. همه ی این ها براساس عقیده و به صورت ترکیبی از ارشاد اخلاقی و تهذیب روحی است.
روشنفکران و تحصیل کردگان در بحران خویش سرگردان و غوطه ورند. آن ها گمان می کردند که روزگار اسلام به سر آمده و دیگر کارکرد و فواید خود را از دست داده است. این در حالیست که امروزه همین افراد از سخن دعوت گران مسلمان تعجب می کنند که خطاب به آن ها می گویند: دین قسمتی از میراث گذشته های دور و کهن نیست تا آن را در موزه ی اندیشه ها، نظام ها و باورها قرار داد. بلکه در حال حاضر یک نظام زنده است و عناصر اساسی ادامه ی حیات در آینده را دارد به گونه ای که هیچ نظام دیگری که بشر به خود دیده است از جمله سوسیالیسم و کمونیسم این عناصر و قابلیت ها را ندارند.