[adyanuniv]

در آيين اکنکار چه جايگاهي براي خدا وجود دارد؟

آيين اکنکار بشدت سعي دارد تا از بي خدايي رهايي يابد. ترسيم هدفي چون رسيدن به سوگماد و نيز بيان شخصيتهاي خدايي از اين دست سخنان است. نظام الهيات اکنکار نيز مانند ديگر نظامهايش نظامي التقاطي و برگرفته از ديگر اديان است.

اکنکار آن هنگامي که سعي دارد به اسلام و باورهاي اسلامي نزديک شود، به معرفي خدايي يگانه و يکتا مي پردازد، آن هنگام که به مسيحيت نزديک شده به تثليث معتقد مي شود و وقتي پيامبر اين شبه آيين در حال مطالعه درباره اديان شرقي و هندويي است خداوند دوازده گانه اي را ترسيم مي کند. خداي اين شبه آيين به اومانيسم نيز شبيه است، چه اينکه پال در دندان ببر خود به مقام خداوند اعلي عليين مي رسد و از درونش ندايي او را سوگماد خطاب مي کند. استاد خدايي و ماهانتا پرستي نيز از ديگر جلوه هاي خداي اکنکار است. اين رويه التقاطي و درآميختگي بر تمامي باورهاي اکنکار سايه افکنده است.

اكنكار برخلاف برخي از مكاتب بزرگ معنوي – ديني معتقد است كه در اين عالم دوازده طبقه و در هر طبقه خدايي وجود دارد. خداي هر طبقه حاكم و فرمانرواي آن جهان است .

طبقة اوّل كه جهان فيزيكي است همين جهاني است كه ما در آن زندگي مي‌كنيم و پست‌‌ترين طبقه است و خداي حاكم بر آن نازل‌ترين و ضعيف‌ترين خداست. در طبقة دوازدهم بهترين جهان و خداي آن نيز كامل و قدرت محض و حيات و علم او تام است. خداي طبقة اوّل كل ليرانجان[1]، صاحب قطب منفي عالم هستي است و خداي طبقة دوازدهم، سوگماد صاحب قطب مثبت عالم هستي است.

كل ليرانجان

حكمران جهان فيزيكي، موجودي كه قدرت منفي در دست دارد. موجود مقتدر جهان فيزيكي مظهر تجلّي منفي خدا، قدرتي كه به جريان مي‌افتد تا جهان‌هاي مادون را نگهداري نمايد. جهاني كه ارتعاشاتش حالات خشن مادّه را نشان مي‌دهد.[2]

پال توئيچل زماني كه مي‌خواهند جايگاه خداوند يكتاي اديان بزرگ را در تقسيم‌بندي مشخّص كنند چنين مي‌گويند: قوانين قدرت منفي –كل ليرانجان- را به‌عنوان قانون طبيعت مي‌شناسيم. همانطور كه بر ما روشن است او تدوين‌كنندة قوانين طبيعي است، به اين علّت كه او آفريننده و پروردگار جهان‌هاي فيزيكي است؛ او پروردگار انجيل، يهوة عبري‌ها و مسيحيان و الله محمّدي‌ها است؛ او براهما ودانتيست و عملاً خداوند همة اديان و مذاهب است.[3]

پال توئيچل اذعان مي‌دارند كه هر وقت، كسي تصوّر كند كه با خدا تماس پيدا كرده و خدا درخواستي را كه جنبة مادّي داشته، اجابت نموده است. بايد اين را بداند كه اين تماس با كلّ ليرانجان خداي منفي و خالق جهان‌هاي پايين‌دستي است كه در برخي موارد مي‌تواند درخواست آدميان را اجابت كند.[4]

او هنگامي كه خداوند مسلمانان را -‏يعني همان كه او را كل ليرانجان ناميده است- تعريف مي‌كند، مجبور به يك عقب‌نشيني استراتژيك مي‌شود و با احتياطي وافر اين‌چنين مي‌گويد: الله، نام خداي مهربان مسلمانان است. آگاهي برتري كه مسلمين تحت اين عنوان مي‌شناسند. وسيله‌اي براي رسيدن به خداوندگار سوگماد است.[5]

پال توئيچل معتقد است خداي مسلمانان تنها وسيله‌اي است براي رسيدن به سوگماد، بلكه هدف اصلي همان سوگماد است نه چيز ديگر.

در مكتب اكنكار عقيده بر آن است كه هرگاه خداوند تمام اديان ابراهيمي – از جمله اسلام- درخواست بنده‌اي را اجابت مي‌كند متمسّك به شگردي شده تا فرد درخواست كننده – در مقابل هرآنچه كسب كرده- بهايي بپردازد.[6]

پال توئيچل به واسطة اين ادّعاي بدون دليل و مدرك خداي اديان بزرگ را محدودترين و بي‌اختيارترين خدا معرفي مي‌كند و در مقابل خداي برتر را، خداي اكنكار –‌سوگماد- لقب مي‌دهد. بدون بيان هيچ دليل مستدل!

——————————————————————————–

[1]. Kalnerangan.

[2]. پال توئيچل- واژنامه- 1380:128.

[3]. پال توئيچل، سرزمين دور، 1379: 207.

[4]. همو، اك‌ويديا، 1380: 124.

[5]. پال توئيچل، واژنامه،1380: 12

[6]. همو، اك‌ويديا،1380: 124.

 

[نویسنده]

نوشته ها