[adyanuniv]

بهتر نیست چون هدف کوئلیو ایجاد خوش‏بینی در میان جوانان است از این کار او تمجید شود؟

پاره‏ای معتقدند کوئلیو به هدفی نیکو می‏اندیشد و تلاش می‏کند امید و نشاط را به زندگی دیگران برگرداند و این بخش از کارش چون باعث خوش‏بینی دیگران به زندگی می‏شود قابل دفاع و درخور تقدیر است؛ اما اگر کسی خوش‏بینی کوئلیو را به‌درستی توصیف کند، از آن پس همین خوش‌بینی ضعف او به حساب می‏آید.
نگرش مثبتی که کوئلیو در‏پی آن است، ازقضا نوعی خوش‏بینی است که نباید ایجاد شود، و بدبینی که او به آن دامن می‏زند، شکلی از بدبینی است که باید اصلاح شود. خوش‏بینی وی نسبت به آفریدگار عادل هستی و سنت‏های حکیمانه او نیست؛ بلکه خوش‏بینی به وضع موجود و متولّیان ناصالح آن است. بدبینی او نسبت به نظام سلطه و بانیان ظلم و بی‏عدالتی نیست بلکه نسبت به قوانین حاکم بر هستی و نظام‌های عالم است. وی نظام حاکم بر جهان را پر از خطا و شرارت می‌داند و مبدأ خلقت را خطاکار می بیند. از طرف دیگر وضع موجود در جهان را قابل بخشش می‏داند و خوانندة کتاب‏هایش را به مدارا با وضع موجود ترغیب می‌کند. تبیین‌های وی و تفسیر‌هایش از هستی، به خوش‌بینی غیر‌واقعی و افراطی منجر می‌شود یا به نومیدی و خطا‏وار‏ دیدن نظام های حاکم بر هستی می‌انجامد. او تلاش می‌کند در لوای پیشنهاد مفاهیمی نو، خوش‌بینی از دست رفته را زنده کند و مخاطبان خود را به تحمل همین نظام فراخواند.

 

[نویسنده]

نوشته ها