[adyanuniv]

آیا کوئلیو ایده‏ های خوب هم دارد؟ اگر دارد چیست؟ شما می‏ پذیرید؟

در مورد کوئلیو گفته می‏شود که وی حرف‏های خوب هم دارد؛ چرا ناقدان محاسن کارش را نمی‏بینند و به ذکر نواقص آثارش اکتفا می‏کنند. در پاسخ باید گفت اگر این‏گونه بود که نویسنده‏ای مانند کوئلیو از ابتدا تا انتهای کتابش به طرحِ مطالب و ایده‏های سست و بی‏اساس می‏پرداخت، اساساً هیچ کسی جذب او و کتاب‏هایش نمی‏شد. مشکل این است که وی حرف‏های خوبی دارد، اما آسیب‏های اندیشۀ وی چنان برجسته است که قابل اغماض نیست و از قضا این آسیب‏ها در حوزه‏هایی است که تمام محاسن کلامِ وی را مخدوش و بی‏اثر می‏کند. محاسن آثارش مربوط به شکل و قالبی است که برای عرضۀ پیام به کار گرفته و نقص کارش در حوزه معنویت و عرفان است که همۀ دارایی یک انسان خداجوست. “شکل” هرچند هم جذاب باشد اشکالات نظام معرفتی را جبران نمی‏کند و نمی‏تواند نگرش غلطی را که در باب دین، اعتقادات و عرفان بر نوشتار حاکم شده تصحیح نماید.
مثلا یکی از محاسن آثار کوئلیو این است که درک خوبی از درد بشر امروز دارد و متوجه شده اصلی‏ترین بحران موجود در جوامع غربی دوری از خداست. اما اگر کسی درد را تشخیص داد آیا می‏تواند حتماً درمانگر خوبی هم باشد؟ آن‏چه کوئلیو تشخیص داده، قبل از او دیگران دیده و فهمیده‏ بودند و اکنون این زخم چنان عمیق شده که با نیم‏نگاهی می‏توان به عمق فاجعه پی‏برد. بماند که نسخۀ کوئلیو نه تنها فاصله بین بشر بحران دیده را با خدای خود کم نمی‏کند، بلکه میل خداجویی انسان‏ها را به بیراهه کشانده و فطرت خداطلبی‏شان را مدفون می‏کند.

 

[نویسنده]

نوشته ها