قرآن معجزه ی جاودان

قرآن معجزه ی جاودان

نویسنده:

مترجم:

موضوع:

منبع:

تاریخ درج:

سید ابوالقاسم خوئی

محمد صادق نجمی- هاشم هاشم زاده هریسی

قرآن> علوم قرآن

کتب>البیان فی تفسیر القرآن

۱۳۹۳/۱۱/۱۸ »

چکیده :

روشن است که تنها راه شناخت انبیا معجزه می باشد و چون نبوت پیامبران گذشته به دوران معین و محدودی اختصاص داشت، دوران معجزه آنان نیز طبعاً کوتاه و محدود و تنها برای مردم آن دوران بوده است زیرا برای عده ای از مردم آن عصر و دوران با دیدن این معجزه های موقت و محدود اتمام حجت می گردید و برای عده ی دیگر نیز به وسیله نقل پیاپی و متواتر اذعان و یقین حاصل و حجت خدا بر آنان تمام می شد.ولی یک شریعت و نبوت جاودانی باید دارای معجزه جاوید نیز باشد زیرا معجزه دیگر محدود و منحصر به یک زمان گردد، مردم ازمنه و اعصار آینده نمی توانند آن را با چشم خود درک نمایند و اخبار و نقل های متواتر نیز در اثر مرور زمان است، از بین برود و یا لااقل در اثر عوامل مختلف تردیدهایی به وجود آید.

متن مقاله :

روشن است که تنها راه شناخت انبیا معجزه می باشد و چون نبوت پیامبران گذشته به دوران معین و محدودی اختصاص داشت، دوران معجزه آنان نیز طبعاً کوتاه و محدود و تنها برای مردم آن دوران بوده است زیرا برای عده ای از مردم آن عصر و دوران با دیدن این معجزه های موقت و محدود اتمام حجت می گردید و برای عده ی دیگر نیز به وسیله نقل پیاپی و متواتر اذعان و یقین حاصل و حجت خدا بر آنان تمام می شد.
ولی یک شریعت و نبوت جاودانی باید دارای معجزه جاوید نیز باشد زیرا معجزه دیگر محدود و منحصر به یک زمان گردد، مردم ازمنه و اعصار آینده نمی توانند آن را با چشم خود درک نمایند و اخبار و نقل های متواتر نیز در اثر مرور زمان است، از بین برود و یا لااقل در اثر عوامل مختلف تردیدهایی به وجود آید.
در این صورت برای مردم اعصار و ازمنه ی آینده که معجزه را نتوانسته اند ببینند، حجت تمام نمی گردد، اذعان و یقین در دل آنان حاصل نمی شود. اگر خداوند چنین افرادی را به تصدیق نمودن پیامبر و پذیرفتن شریعتش تکلیف کند، یک نوع تکلیف به محال محسوب می شود که از خداوند صادر نمی گردد.
به همین دلیل است که گفتیم: نبوت جاودانی، معجزه جاودانی می خواهد که همیشه دلیل بر صدق چنین نبوت گردد و خداوند قرآن مجید را به همین منظور نازل نموده است که معجزه جاوید برای نبوت جاودانه خاتم پیامبران باشد، همان طور که حجت و دلیل بر گذشتگان بود، بر آیندگان نیز گواه روشن و وسیله اتمام حجت گردد.
و از همه ی آن چه گفته شد، چنین به دست آمد:
۱- قرآن بر تمام معجزاتی که پیامبران گذشته و همچنین بر دیگر معجزات خود پیامبر اسلام تفوق و برتری دارد، زیرا قرآن معجزه جاودانی است که اعجاز آن در طول قرن ها برای تمام مردم جهان خود را نشان داده، یکه تاز صحنه ی مبارزه و مسابقه کرده تا دامنه ی رستاخیز نیز بی رقیب و یکه تاز خواهد ماند.
۲- دوران شرایع و قوانین گذشته به پایان رسیده است، به دلیل این که معجزات آن شرایع که شاهد و گواه صدق آن ها بود، منقطع و زمان آن ها پایان رفته است.(۱)
ضمناً باید به این نکته توجه داشت که قرآن از یک خصوصیت برجسته و ممتاز دیگری نیز برخوردار است و با همان خصوصیت هم بر تمام معجزات پیامبران تفوق و برتری دارد و آن خصوصیت کفالت و تضمین نمودن هدایت و رهبری بشر است(۲) و سوق دادن آن ها به نهایت کمال و انسانیت است زیرا قرآن همان کتاب آسمانی است که عرب سرکش و جنایت پیشه را راهنمایی نمود، آنان را از بت پرستی و مفاسد اخلاقی نجات بخشید و جنگ و خون ریزی و افتخارات جاهلی را در مدت خیلی کوتاه در میان آنان، پایان داد و از چنین افراد جاهل و خونخوار، ملتی به وجود آورد که از فرهنگ عالی و تاریخ درخشان و از فضایل اخلاقی و اصول انسانی کامل و نمونه برخودار باشد.
اگر کسی تاریخ پرافتخار اسلام و اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را که در برابر او شربت شهادت نوشیدند، مطالعه کند، به عظمت رهبری قرآن پی می برد و اهمیت هدایت قرآن و اثر حیرت انگیز آن را در رهبری و هدایت جامعه عرب درک می کند و روشن می شود که این، تنها قرآن بود که توانست آنان را از زندگی منحط جاهلی به اعلاترین مرحله ی علم و کمال و انسانیت برساند و به آنان درس فداکاری و از خودگذشتگی و درس ایثار و فضیلت یاد دهد، به طوری که در راه دین و اهداف عالیه انسانی کوچک ترین اعتنایی به از دست دادن مال و جان نکرده، در مرگ فرزندان و همسران کوچک ترین اندوه و تأسفی بر خود راه ندهند.
گفتار مقداد به رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به هنگامی که آن حضرت با مسلمانان درباره ی حرکت نمودن به جنگ بدر مشورت می نمود، می تواند شاهد صدق و گواه روشنی بر این حقیقت باشد، آن جا که عرضه داشت:
یا رسول الله! به سوی آن چه خدایت فرمان داده است، حرکت کن، ما مسلمانان نیز تا لب مرگ در این راه با تو پیش خواهیم رفت، به خدا سوگند ما سخنی را نمی گوییم که بنی اسرائیل به موسی گفتند که: « تو خود برو و با پشتیبانی خدایت جنگ را آغاز کن ما در این جا به انتظار تو نشسته ایم» ولی ما می گوییم: تو به یاری خدایت حرکت کن و با دشمن بجنگ! ما نیز به دنبال تو و پشتیبان و همراه توایم و با جان و دل با دشمن تو خواهیم جنگید. به خدایی که تو را به حق فرستاده است اگر ما را از امواج خروشان و خطرناک دریا عبور داده، به سوی حبشه حرکت دهی، در این راه با تو خواهیم بود تا بدان جا که فرود آیی. رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) از مقداد تشکر و بر وی دعای خیر نمود.(۳)
مقداد به عنوان فردی از مسلمانان و نمونه ای از آنان است که عقیده و تصمیم آهنین خویش را چنین اظهار می کند و خودگذشتگی و فداکاری خود را در راه احیای حق و آزادی و از بین بردن شرک و بت پرستی این چنین اعلام می دارد و در میان مسلمانان این گونه افراد سراپا اخلاص و ایمان و دارای چنین عقیده ی پاک و استوار فراوان وجود داشت.
این، قرآن بود که دل تاریک این افراد بت پرست و خونخوار جاهلی را این چنین روشن ساخت و از آن مردم بی رحم و وحشی، افرادی بیاراست که در برابر دشمنان و بت پرستان آن چنان سخت و خشن ولی در برابر اهل توحید و مسلمانان رئوف و مهربان بودند و به هدایت قرآن بود که مسلمانان در مدت هشتاد سال به پیروزی هایی نائل آمدند که دیگران در مدت هشتصد سال به چنین فتوحی نرسیدند.
اگر کسی تاریخ زندگی اصحاب و یاران رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) را با تاریخ اصحاب پیامبران گذشته مقایسه کند، خواهد دانست که در این پیشرفت سریع و پیروزی بی سابقه، سرالهی و حقیقت معنوی و مرموزی در میان بوده است که منبع آن همان کتاب خدا و قرآن مجید می باشد که دل ها را روشن ساخت، قلوب و ارواح را با عقیده به مبدأ و استقامت در راه دین و هدف، به هم درآمیخت.
مطالعه در تاریخ یاران حضرت عیسی(علیه السّلام) و اصحاب سایر پیامبران گواه روشنی است که آنان چگونه پیامبرانشان را در سختی ها، تنها و بی یاور گذاشته، در مواقع ترس و احساس خطر، آنان را در برابر دشمن رها کردند. این بود که انبیای گذشته در برابر ستمگران زمان خویش آن چنان پیشرفت و پیروزی نداشتند، غلبه و پیروزی معمولاً نصیب دشمنان بود و بیش تر اوقات مجبور بودند، از میان اجتماع فرا کرده، در بیابان ها و غارها به سر برند.
این یکی دیگر از امتیازات و آثار عجیب و شگفت انگیز قرآن مجید است، اینک چند نمونه دیگر از معارف قرآنی که نمودار اعجاز آن است، در مقاله های آینده می آوریم تا روشن شود که اعجاز قرآن در بلاغت و جنبه های ادبی آن تمام نمی شود بلکه در علوم و معارف نیز به حد اعجاز رسیده است.

پی‌نوشت‌ها:

۱-ر.ش: تعلیقات، ش۴٫
۲- ر.ش: تعلیقات، ش۵٫
۳- تاریخ طبری، ۱۴۰/۰۲، چ۲٫
منبع مقاله:
خوئی، سید ابوالقاسم، (۱۳۸۵)، البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمد صادق نجمی- هاشم هاشم زاده هریسی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ دوم.

http://shiastudies.net/