نام حضرت (امام زمان عج) در گفتار اهل سنّت
نام حضرت (امام زمان عج) در گفتار اهل سنّت
بسیاری از اهل سنّت، وقتی در کتاب‌های خود اعتقاد به مهدویّت و حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را نقل کردهاند؛ به نام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تصریح کرده، آن را به شیعه نسبت دادهاند. در این بخش تنها به بعضی از این اقوال اشاره می‌شود: 
۱٫ابن کثیر در البدایه والنهایه می¬نویسد: «…یعتَقِدُ فِیهم الرَّافِضَهُ الذینَ اَوَّلُهم عَلی بن اَبی طالب وَآخِرهُمْ المُنتظر بِسردابِ سامرا وَهُوَ مُحمد بن الحَسَن العَسْکری…».
وی در جای دیگر نیز پس از ردّ اعتقادات شیعه، از حضرت مهدی(علیه السلام) با نام محمد بن الحسن المهدی یاد کرده است.
۲٫ ابن خلدون در تاریخ خود، وقتی از اعتقاد شیعه درباره حضرت مهدی(علیه السلام) سخن گفته چنین مینویسد: «…وَخُصوصاً الاِثنا عَشَریه مِنهُمْ یزْعُمونَ اَنّ الثانی عَشَر مِنْ اَئِمَّتِهِمْ وَهُوَ مُحمد بنُ الحَسَنِ العَسکری وَیلَقَّبُونَهُ المَهْدی…».
۳٫ زرکلی در الاعلام می¬گوید: «مُحَمدُ بنُ الحَسَنِ العَسْکری بنِ عَلی الهادی اَبُوالقاسِم آخِرُ الاَئِمهِ الاِثنی عَشر عِنْدَ الاِمامِیهِ…».
۴٫ ذهبی در سیر اعلام النبلاء، به دنبال کلمه «المنتظر» نوشته است: «…الشَریف اَبُوالقاسِم مُحمد بنُ الحَسَنِالعَسکری بْنُ عَلی الهادی…».
۵٫ در پاورقی سنن ابی داود، آمده است: «وَالشیعهُ الاِمامِیهُ الاِثنا عَشَریهُ تَقُولُْ اِنَّ اِمامهمّ الثانی عَشَرَ مُحمد بنُ الحَسَنِ العَسْکَری الذی غابَ وَسَیظْهَرُ مِنْ غَیبَتِهِ…».
۶٫ در تحفه احوذی آورده است: «…وَفِیهِ رَدٌّ عَلَی الشّیعَهِ حَیثُ یقُولُونَ المَهْدِی المُوعُود هُوَ القائِم المُنْتَظَرُ هُوَ مُحمدُ بنُ الحَسَنِ العَسْکری…».
۷٫ قندوزی در ینابیع الموده نوشته است: «فَاِذا مَضی الحَسَنُ فَاِبْنُهُ الحُجَّهُ مُحمدٌ المَهْدی…»؛ «پس آن گاه که [امام ]حسن درگذشت، پس فرزند او حجّت محمد مهدی…» .
اقوال اهل سنّت بر دو چیز دلالت دارد:
الف. این نام کم و بیش نزد شیعیان و علما شهرت داشته و استعمال میشده است.
ب. همه قائل به حرمت، آن نام نبودهاند؛ وگرنه به عنوان نکتهای قابل تأمل از طرف اهل سنّت مطرح میشد.
. البدایه و النهایه، ج۱، ص ۱۷۷٫
. همان، ج ۱۴، ص ۹۵٫
. ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص۱۹۹٫
. الاعلام، ج ۶، ص ۸۰ ، پاروقی.
. سیر اعلام النبلاء، ج ۱۳، ص۱۱۹٫
. سنن ابی داود، ج ۲، ص ۲۱۰٫
. تحفه احوذی، ج ۶، ص ۴۰۳٫
. ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۸۲ و ص ۳۱۶٫
http://www.mahdi313.ir