نظر شیعه نسبت به صحابه

مناظره
روزي يکي از اهل سنّت با من روبرو شد و پرسيد چرا شيعيان نسبت به بعضي از صحابه بي اعتنا هستند.
گفتم: لا، نعم، (خير، بلي) گفت: يعني چه؟ گفتم: صحابه اي که براي شما تعريف شده است ومعرفي کرده‏اند که مردي با ايمان، بي‏آزار، رحيم ومهربان و خيرخواه بوده است، شيعيان هرگز نسبت به چنين صحابه‏اي بي‏اعتنا نيستند بلکه او رامدح وثنا مي‏گويند، اما صحابه‏اي را که فاطمه‏عليها السلام را آزرده و به غضب درآورده به طوري که تا زنده بود با او حرف نزد وشايد سبب اينکه در جواني و خيلي زود بعداز پدرش از دنيا رفت همين ناراحتي بود. بلي چنين صحابي را دوست نمي‏دارند و نسبت به او بي‏اعتنا هستند.
شما هم به عنوان يک مسلمان بايد مانند شيعيان باشي، خصوصاً باتوجه به آيه مبارکه قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَي.
بگو من از شما اجر رسالت جز اين نمي‏خواهم که محبّت را در حق خويشاوندان منظور داريد و دوستدار آل محمّدصلي الله عليه وآله وسلم باشيد.
آن مرد گفت: اذيّت فاطمه‏عليها السلام جايز نيست ولي چنانچه کسي او را اذيّت کند مجوّز بدبيني و بي اعتنايي به او نمي‏شود. درجواب گفتم: آيا رسول اللَّه ‏صلي الله عليه وآله وسلم نفرمود: هر کس فاطمه‏ صلي الله عليه وآله وسلم را اذيّت کند مرا اذيّت کرده است؟ گفت: آري، اين مطلبي است که صحيح بخاري نقل کرده است.
گفتم: آيا خداوند نفرموده است:
إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمْ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً مُهِيناً
آنان که خدا و رسول خداصلي الله عليه وآله وسلم را اذيّت کنند خداوند آنها را در دنيا و آخرت لعن کرده و از رحمت خود دور مي‏فرمايد و براي آنان عذابي با ذلّت و خواري مهيّا ساخته است.
همين که اين آيه را خواندم گوش‏هايش را گرفت و با عصبانيت و ناراحتي از من دور شد.
آري سبب عدم علاقه شيعه به برخي از صحابه و هم دستان آنها همين قبيل امور است که بعضي از آنها در کتاب‏هايي که نزد اهل سنّت صددرصد صحيح است موجود است و هرگز غرض شخصي، يا عناد و تعصّب ندارند و از روي بي‏اطّلاعي وندانستن هم نيست و باتوجه به آنچه اشاره شد اگر غير از اين بود جاي سؤال و اعتراض بود.