سلسله گزارش هايي از آثار اهل سنت در نقد افكار وهابيت (1)

در طول تاریخ مسلمانان به پیروی از سیره پیامبر اکرم و صحابه به ایشان توسل می‌جستند و سفر برای زیارت قبر رسول خدا را از مستحبات مؤکد می‌دانستند، صحابه دیده‌ بودند که پیامبر به نابینا راه توسل جستن به ایشان را آموخت و درباره زیارت قبر خویش فرمود:«من زار قبری وجبت له شفاعتی»، اما در قرن هشتم فردی از حنبلیان به نام ابن‌تیمیه (م728ق) با تفسیر به رأی این اعمال را از مصادیق شرک دانست. از همان قرون نخستین اسلامی، دانشمندان مسلمان درباره سیره و سنت پیامبر دست به تألیف زده و آثار متنوعی در این زمینه به یادگار گذاشته‌اند؛ از جمله در وصف مدینه و فضایل آن؛ کتاب وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی نوشته علامه نور الدین علی بن احمد سمهودی شافعی یکی از آثار ارزشمند علمای اهل‌سنت در تاریخ مدینه است. ایشان در ادامه به عمل بلال، از صحابه بزرگ پیامبر، استناد کرده که برای زیارت قبر پیامبر از شام به مدینه سفر کرد، و می‌نویسد: مهم آن است که عمل بلال در دوران خلافت عمر انجام گرفته که صحابه در آن دوران در مدینه فراوان بودند و این قصه را شنیدند، ولی انکاری از آنان صورت نگرفت. هم‌چنین ابن‌ابی شیبه نقل کرده که در زمان خلیفه دوم قحطی شد و مردی نزد قبر پیامبر آمد و گفت: «یا رسول الله استسق الله لأمتک؛ فإنهم قد هلکوا» که نشان از صحت توسل به پیامبر بعد از ممات دارد و از آن جهت که در منظر صحابه صورت گرفته و هیچ ردی هم از صحابه در این زمینه به ما نرسیده، اجماع سکوتی صحابه را به همراه دارد و اجماع صحابه نزد تمام فرقه‌های اهل‌سنت حجت است…