«عرب هرچه باشد» از جیره خواران صهیونیسم برتر است
چند مدتی است که پاره شعری در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌گردد و از قضاء به حکیم ابوالقاسم فردوسی نسبت داده می‌شود و فحوای آن چنین است: «عرب هر چه باشد به من دشمن است، بد اندیش و کژ خوی و اهریمن است». در این باره بیان چند نکته لازم می‌نماید.
– چنین سخن زشت و مبتذلی از حکیم فردوسی که به گواه عالم و آدم، مسلمانی شیعه بود،[۱] جداً بعید است. گذشته از اینکه چنین کلامی در نسخه‌های مختلف شاهنامه که جستجو نمودیم، وجود ندارد.[۲] که نشان می‌دهد چنین سخنی جعلی است که باستانگرایان کذاب بر زبان می‌آورند.
– محتوای این شعر (بلکه این شعار)، غلط و غیرمنطقی است. می‌گوید: «عرب هرچه باشد به من دشمن است»، یعنی خود را دشمنِ عرب می‌پندارد (هرچند بخشی از مردم عرب، خوب و متصف به صفات انسانی باشند). این نگاه غیر عقلانی و متعصبانه که ناشی از عقده‌ها و سرخوردگی‌هاست، ابداً مقبول عُقَلای عالم نیست. چرا باید با عرب «هر چه باشد» از خوب و بد، دشمنی کرد؟ این نگاه نژادپرستانه، چه انسانیتی برای انسان باقی می‌گذارد؟ آیا به خاطر زشت‌کاری برخی ایرانیان، می‌توان همه ایرانیان را تحقیر کرد؟ آیا پذیرفتنی است که مردم هندوستان -به خاطر قتل و غارتی که نادرشاه با تجاوز به هندوستان به راه انداخت- به ایرانیان ناسزا بگویند؟ آیا جایز است که مردم گرجستان و سرزمین‌های دیگر، به خاطر رفتار وحشیانه انوشیروان، همه ایرانیان را وحشی بنامند؟[۳] آیا جایز است که به خاطر همبستری برخی از ایرانیانِ بی‌غیرت، با مادران و خواهران خود، همه ایرانیان بی‌غیرت نامیده شوند؟[۴] این در حالی است که بسی از ایرانیان همواره نسبت به ناموس، غیور و با عزت بودند. ولی به راستی آیا می‌توان گفت که «ایرانی هر چه باشد»، بد اندیش و بی‌غیرت و خونخوار است؟ هیچ عاقلی حاضر نیست چنین کلامی بر زبان آورد.
– از دیگر سو، ایرانیان و قوم عرب از دیرباز اختلاط قومیتی وسیعی با یکدیگر داشتند. هم منابع ایرانی و هم منابع عربی بر این موضوع صحه گذاشته اند.[۵] حتی بزرگانی از ایران (همانند فریدون پسر آبتین، که جد اعلای زرتشت هم هست)، بنا به گفته شاهنامه، معتقد بود که عرب برتر از ایرانیان هستند.[۶] به هر روی، جریانی از باستانگرایان، گرفتار «توهم برتریِ نژادی» هستند،[۷] که جز با افشای حقایق، دست از این توهم و تخیل باز نمی‌دارند.
– همچنین در زمان دفاع مقدس، تعداد بسیاری از مردم عرب (از کشور بحرین) برای دفاع از انقلاب اسلامی ایران، به جبهه‌ها آمده و علیه صدام جنگیدند و به شهادت رسیدند. به راستی کسانی که با عرب (هر چه باشد) دشمنی می‌‌کنند، باید شرمنده باشند، که عده‌ای از مردم عرب برای دفاع از ایران و انقلاب نوپای اسلامی به ایران آمده و علیه دشمنان جنگیدند، آن هم در زمانی که مدعیان وطن پرستی در پی فرار از کشور بودند![۸]
پی‌نوشت:
[۱]. بنگرید به «فردوسی یک مسلمان شیعه، از نگاه تئودور نولدکه»، «موبد جهانگیر اوشیدری: فردوسی مسلمان شیعه بود.» [۲]. بنگرید به: فردوسی، حکیم ابوالقاسم (۱۳۸۹)، شاهنامه، بر اساس نسخه مسکو، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی و مرکز خدمات کامپیوتری نور، شماره ثبت کتابخانه ملی: ۸۱۵۲۷۹.و نیز بنگرید به شاهنامه چاپ کلکته و دیگر نُسَخ…
[۳]. بنگرید به «منشأ جنایات انوشیروان» [۴]. بنگرید به «دینکرد و دلایل مشروعیت ازدواج با محارم در آیین زرتشت»، «ازدواجهای پدر-دختری در آیین زرتشتی»، «ازدواجهای برادر-خواهری در آیین زرتشت» و «ازدواجهای مادر-پسری در آیین زرتشتی» [۵]. بنگرید به «اختلاط وسیع نژادی ایرانیان و قوم عرب» [۶]. بنگرید به «زرتشت و اجداد عرب پرستش!» [۷]. بنگرید به «توهم برتریِ نژادی» [۸]. بنگرید به پایگاه اطلاع رسانی جامع دفاع مقدس (ساجد).
