بت پرستان حق خلافت ندارد+سند
رستان حق خلافت ندارد+سند
امامت در قرآن:
وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ(سوره بقره، آیه ۱۲۴)
به یاد آر هنگامی که خداوند ابراهیم (علیه السلام) را به اموری چند آزمایش کرد و او همه را بجا آورد و خداوند به او فرمود من تو را به «امامت» برگزیدم ابراهیم عرض کرد. این «امامت» را به فرزندان من نیز عطا خواهی کرد؟! فرمود: عهد من هرگز به سمتکاران نخواهد رسید.
یکی از بزرگترین مصادیق ظلم ، شرک به خداوند است همچنانکه لقمان حکیم به فرزندش سفارش می کند که : یا بنی لا تشرک بالله ان الشرک لظلم عظیم یعنی ای پسر من ، به خداوند شرک نورز که شریک قرار دادن برای خداوند ظلم بزرگی است ( سوره لقمان / ۱۳ ) . بنا بر این کسی که قبلا بت پرست بوده هرگز نمی تواند مقام امامت و خلافت را عهده دار شود
- جعل منصب امامت به امر خداوند است نه انسانها و شورا و انتصاب خلیفه قبلی.و هیچگاه این مقام به ظالمین نمی رسد یعنی کسانی که سابقه عظیم ترین ظلم یعنی شرک و بت پرستی را دارند حق امامت ندارند همان که می دانیم خلفای سه گانه ابوبکر،عمر،عثمان هر کدام سابقه ۴۰ ساله بت پرستی دارند غیر از امیرالمومنین(ع) که هفت سال قبل از خلفا با پیامبر(ص)نماز می خواند و در تاریخ ارسال یامبران و تعیین اوصیا آنها هیچکدام سابق شرک ندارند مگر ابوبکر و عمر و عثمان.
ثُمَّ أَسْلَمَ عُمَرُ بَعْدَ تِسْعَهٍ وَثَلَاثِینَ رَجُلًا، وَثَلَاثٍ وَعِشْرِینَ امْرَأَهً، وَقِیلَ: أَسْلَمَ بَعْدَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا، وَإِحْدَى عَشْرَهَ امْرَأَهً، وَقِیلَ: أَسْلَمَ بَعْدَ خَمْسَهٍ وَأَرْبَعِینَ رَجُلًا، وَإِحْدَى وَعِشْرِینَ امْرَأَهً.( الکتاب: الکامل فی التاریخ المؤلف: أبو الحسن علی بن أبی الکرم محمد بن محمد بن عبد الکریم بن عبد الواحد الشیبانی الجزری، عز الدین ابن الأثیر (المتوفى: ۶۳۰هـ) تحقیق: عمر عبد السلام تدمری الناشر: دار الکتاب العربی، بیروت – لبنان الطبعه: الأولى، ۱۴۱۷هـ / ۱۹۹۷م عدد الأجزاء: ۱۰ ج۱ ص۶۷۹)
ابن اثیر مى نویسد: «آن گاه عمر بعد از سى و نه مرد و بیست وسه زن اسلام آورد، و گفته اند بعد از چهل مرد و یازده زن مسلمان شد، و هم گفته شده که بعد ازچهل وپنج مرد، و یازده زن به اسلام گروید. او بعد از مهاجرت مسلمین به حبشه اسلام آورد. قبل از او حمزه بن عبدالمطلب مسلمان شده بود، و بدین گونه مسلمانان نیرومند شدند.»
علمای اهل سنت در کتب خود یاد کرده اند که ابی بکر سالها پس از بعثت اسلام آورده است. و اسلام آوردن او بعد از اسلام آوردن حد اقل ۵۰ نفر بوده است. یعنی دقیقا بعد از واقعه اسرائ و معراج که بنابر روایت واقدی یک سال و نیم قبل از هجرت اتفاق افتاده است.و برخی هم نوشته اند او زمانی ایمان آورد که حضرت علی (ع) ۲۱ سال داشتند. یعنی یک سال و نیم قبل از هجرت. و یا گفته اند که او هفت سال پس از بعثت رسول خدا اسلام آورد.(-سیره حلبی ج ۱ ص ۲۷۳٫۲-البدایه و النهایه ج ۳ ص ۲۸٫۳-تاریخ طبری ج ۲ ص ۶۰٫۴-مجمع الزوائد ج ۱ ص ۷۶ به نقل از طبرانی در تفسیر کبیر.۵-الاستغاثه ج ۲ ص ۳۱۶-عثمانیه ۲۸۶٫۷-شرح نهج البلاغه ج ۱۳ ص ۲۲۴)
طبرانی و هیثمی و بیهقی و حافظ گنجی و دیگران به سندهای خود از سلمان و ابوذر و حذیفه از رسول خدا (صلی الله علیه واله)روایت کرده اند که درباره علی علیه السلام فرمود:
«…ان هذا اول من آمن بی و هو اول من یصافحنی یوم القیامه، و هو الصدیق الاکبر و هذا فاروق هذه الامه، یفرق بین الحق و الباطل، و هذا یعسوب المؤمنین »
– براستی که این مرد نخستین کسی است که به من ایمان آورده و اونخستین کسی است که در روز قیامت با من مصافحه کند (و دست به دست من دهد) و او است صدیق اکبر و او است فاروق این امت که میان حق و باطل را جدا سازد و او است بزرگ و سرور مؤمنان.
قرآن از زبان حضرت موسی (علیه السلام) نقل می کند:
قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی وَاحْلُلْ عُقْدَهً مِّن لِّسَانِی یَفْقَهُوا قَوْلِی وَاجْعَل لِّی وَزِیرًا مِّنْ أَهْلِی هَارُونَ أَخِی(سوره طه- آیه ۲۵-۳۰)
موسی عرض کرد پروردگارا: پس شرح صدرم عطا فرما و کار مرا آسان گردان و عقده زبانم را بگشا تا مردم سخنم را فهم کنند و از اهلبیت من یکی را وزیر و معاون من فرما برادرم و هارون را…»
وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ(سوره سجده، آیه ۲۴)
آنان را به جهت آن که صبر پیشه کردند امام مردم قرار دادیم تا خلق را به امر ما هدایت کنند»
از مجموع این دو آیه و آیات نظیر استفاده می شود که انتخاب امام الهی و با حسب شرایط و ویژگیهائی خاص ومهم است و معنای خاصی را قائل است که در تعاریف علمای عمری مطرح نشده است.
- اطاعت مطلق و بی چون چرا از امام بدلیل ولایت کلی الهی
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلاً(سوره نساء، آیه ۵۹)
ای اهل ایمان از خداوند و رسولش و صاحبان امر که از میان خودتان هست اطاعت و پیروی کنید.
– فخر رازی از مفسرین بزرگ الهی سنت در ذیل آیه فوق می گوید: صاحبان امر غیر از معصومین کسانی دیگر نمی توانند باشند. زیرا امر به اطاعت مطلق از غیر معصوم محال است.(تفسر فخر رازی)
۴ . امامت روح تمام رسالت و دستورات الهی:
یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ(سوره مائده، آیه ۶۷)
ای پیامبر آنچه از سوی خدا بر تو نازل شده به خلق برسان که اگر نرسانی تبلیغ رسالت وادای وظیفه نکرده ای و خداوند تو را از آزار مردم نگه خواهد داشت.
به انفاق علمای شیعه و مطابق نظر جمع کثیری از علمای عامه این آیه در روز غدیر در شان و جایگاه امامت امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) نازل شد و رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) بعد از نزول آیه ولایت حضرت امیر را به مردم ابلاغ نمود و با کمی دقت در الفاظ و عبارات آیه به خوبی فهمیده می شود که معنای خاصی برای امامت مد نظر دارد که پیامبر (صلّی الله علیه وآله) را وادار و مجبور به ابلاغ آن برای مسلمین دارد بگونه ای که ارزش و اهمیت آن از زحمات و رسالت ۲۳ ساله پیامبر (صلّی الله علیه وآله) هم قیمتی‌تر و پر بهاءتر است، براستی مقصود قرآن از این تکلیف و درخواست از رسول خدا چیزی غیر از اهمیت دادن به مقام ولایت و امامت و وصایت حضرت امیر دارد؟!…
- هدایت همه موجودات بدست امام و به اذن خداوند
وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ(سوره سجده، آیه ۲۴)
و از آنان امامانی قرا دادیم که بر فرمان ما (مردم را) هدایت می کردند چون شکیبائی نموده و به آیات ما یقین داشتند.
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَقَ وَیَعْقُوبَ نَافِلَهً وَکُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِینَ وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاهِ وَإِیتَاء الزَّکَاهِ وَکَانُوا لَنَا عَابِدِینَ(سوره انبیاء آیه ۷۲، ۷۳)
ما اسحاق و یعقوب را بر او بخشیدیم و همه آنان را مردانی صالح قرار دادیم و آنان را امام قرار دادیم که به فرمان ما هدایت می کنند و بر آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم…
با دقت نظر در این دو آیه براحتی فهمیده می شود که پس از امتحان و صبر جستن در هنگام بلاها، مقام امامت و هدایت به انبیاء عنایی شده و این امامت و هدایت موجودات بدست امام باطنی به و تکوینی است چرا که انبیاء قبل از درک مقام امامت و هدایت دارای مقام تشریح بجهت نبوّت بودند
بت پرستان حق خلافت ندارد, یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ, وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ, وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ
بالای فرم
پایین فرم