باب و بهاء و حکم ربا

باب و بهاء و حکم ربا

یکی دیگر از احکام و دستوراتی که باب و بهاء پیروان خود را به آن امر می‏کنند حکم به حلال بودن ربا می‏باشد که در کتابهایشان به آن اشاره کرده‏اند. میرزا علی محمد باب در بیان باب ۱۸ از واحد پنجم می‏گوید: «و اذن فرموده خداوند تجار را در تنزیلی که دأب است امروز مابین ایشان و بر آن که تباقص و تزاید در معاملات خود قرار دهند.» [بابی گری وبهایی گری،ص۲]  همچنین در گنجینه احکام صفحه ۱۶۱ از قول بهاء نقل می‏کند اگر «ربایی در میان نباشد امور معطل خواهد شد. فضلا علی العباد ربا را مثل معاملات دیگر فرمودیم» [همان ،ص۱۹۷]  همچنین بهاء در کتاب اشراقات صفحه ۸۳ می‏گوید: «فضلا علی العباد رباء را مثل معاملات دیگر که مابین ناس متداول است قرار فرمودیم یعنی ربح نقود از این حین که حکم مبین از سماء مشیتی نازل شد حلال و طیب و طاهر است»

این بود مختصری از کلمات باب و بهاء در مورد جواز رباء و این در حالتی است که طبق آیات و روایات و عقل سلیم این عمل گناه کبیره می‏باشد و سبب تزلزل اقتصاد ممالک می‏شود. چرا که خداوند می‏فرماید: «آن کسانی که ربا خوردند و برنخیزند جز به مانند آنکه به وسوسه و فریب شیطان مخبط و دیوانه شده و آنان بدین سبب در این عمل زشت (ربا خوردن) اند که گویند هیچ فرقی میانه معاملات تجارت و ربا نیست و حال آنکه خداوند تجارت را حلال کرده و ربا را حرام هر کس پس از آنکه پند و اندرز کتاب خدا به او رسید از این عمل دست کشید خدا از گذشته او درگذرد. [بقره/۲۷۵] .

همچنین می‏فرماید: «و آن سودی که شما به رسم ربا دادید که بر اموال مردم رباخوار بیفزایید نزد خدا هرگز نیفزاید و آن زکاتی که از روی شوق و اخلاص به خدا به فقیران دادید ثوابش چندین برابر شود.» [روم/۳۹] .

همچنین خداوند متعال در این باب که ربا سبب عذاب‏های متعددی می‏باشد می‏فرماید: «و هم بدین جهت که ربا می‏گرفتند در صورتی که از ربا خوردن نهی شده بودند و هم از آن رو که اموال مردم را به باطل می‏خوردند و ما برای کافران آنها عذابی دردناک مهیا داشتیم [نساء/۱۶۰]  (طبق آیات ذکر شده ربا سبب نفع نمی‏باشد بلکه رباخوران به خاطر انجام این عمل قدرت تعقل را از دست داده‏اند و به تعبیر حقیر به مانند بچه‏ای شده‏اند که بوسیله نشان دادن یک اسباب‏بازی شیی‏ء قیمتی را از او می‏گیرند و او به خاطر آن اسباب‏بازی خوشحال است و برای از دست دادن شیی‏ء قیمتی ناراحت نیست.

اگر کسی به دور از تعصب و خودخواهی به این قضیه نگاه کند به خوبی متوجه می‏شود که این عمل هیچ نفعی برای مردم ندارد بلکه بسیاری از مردم سرمایه خود را به خاطر مبتلا شدن به این عمل از دست داده‏اند و تجاری که به این کار مشغول بودند، از تجارت واقعی و ساخت و سازها و ایجاد شغلها امتناع نمودند و چرخه اقتصاد را فلج نمودند. آیا اگر یک نفر ثروتمند شود و در مقابل صدها نفر از هستی ساقط شوند تفضل و ترحم بر مردم است، که باب و بهاء به آن اشاره می‏کنند.

همچنین غیر از آیاتی که به آن اشاره کردیم احادیثی در باب ربا و مضرات آن وجود دارد که برای روشن شدن مطلب به آن اشاره می‏کنیم.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «یا علی ربا هفتاد جزء است پس آسانترین آنها مانند این است که انسان با مادر خودش در بیت‏الله الحرام نکاح کند. یا علی یک درهم ربا نزد خدا از هفتاد زنا کردن بزرگتر است که همه آنها با محرم خود در خانه خدا باشد» [لئالی الاخبار،ص۲]  مگر باب در صحیفه عدلیه خود در صفحه ۵ نمی‏گوید: «حلال محمد صلی الله علیه و آله و سلم حلال است تا روز قیامت و حرام او حرام است تا روز قیامت» پس چرا حکم برخلاف حکم محمد صلی الله علیه و آله و سلم می‏دهد. شما چگونه حکم می‏کنید.