دستبرد و دزدی آشکار رهبر بهائیان
دستبرد و دزدی آشکار رهبر بهائیان
یکی از احادیثی که مورد دستبرد مرید و مراد قرار گرفته، حدیث «مفضل» است. حسینعلی بها در کتاب ایقان، ۱۹۹ صفحه ای، در صفحه ی ۱۹۶ و در ایقان ۲۱۶ صفحه ای، در صفحه ی ۲۱۳ و صفحه ی ۱۵۵ (چاپ دیگر) در مقام تعیین سال ظهور مهدی موعود و تطبیق آن با ظهور علی محمد باب برآمده و چنین می نویسد:
«ملاحظه فرمایید که در اخبار سنه ی ظهور آن هویه ی نور را هم ذکر فرموده اند مع ذلک شاعر نشده اند و در نفسی از هوای نفس، منقطع نکشته اند. (فی حدیث المفضل: سئل عن الصادق علیه السلام: فکیف یا مولای فی ظهوره؟ فقال علیه السلام: فی سنه الستین یظهر امره و یعلو ذکره). باری تحیر است از این عباد که چگونه با این اشارات واضحه ی لائحه، از حق احتراز نموده اند». عین مطلب ایشان را نیز، هم تاریخ نبیل زرندی آورده و هم فرائد گلپایگانی.[۱]
در اینجا مطالبی را جهت روشن شدن اذهان می آوریم..
مراد بها این است که سنه ی ستین (۶۰) هجری در حدیث مزبور اشاره است به سنه ی ۱۲۶۰ هجری قمری که در آن سال علی محمد باب به ادعا و دعوت، قیام کرد. عالی و دانی، این خیانت را فهمیده است. حتی حاج محمد کریم خان کرمانی، رئیس فرقه ی شیخیه، در کتاب «تقویم العوج»، صفحه ی ۱۷۶، کاملا این حرف را رد کرده است. در کتاب «فلتات اهل ایمان» صفحه ی ۲۵۶ و کتاب «دزد بگیر» در صفحه ی ۲۹، حدیث نقل شده ی حسینعلی را آورده و رد نموده اند؛ حالا شاید سؤال شود حدیث چه عیبی دارد که مورد هجوم موافق و مخالف قرار گرفته است؟ بشنوید:
اولا – «سئل عن الصادق» از نظر عربی، غلط و کلام از فصاحت بیرون می رود. باید می نوشت «سئل الصادق».
ثانیا «سنه» نیست بلکه «شبهه» است.
ثالثا «ستین» نیست بلکه «لیستبین» است.
حالا از اشکالات دیگر صرف نظر می کنیم. اصل روایت در بحارالانوار، چاپ امین الضرب (کمپانی) از صفحه ی ۲۰۰ شروع می شود. اگر چاپ قدیم در دسترس نبود، بحارالانوار چاپ جدید، جلد ۵۳، صفحه ی ۳، سطر ۸ به بعد، روایت مفصل مفضل آورده شده است. فقط مطلب مورد استشهاد نقل می گردد در صفحه ی ۲۰۱ چاپ قدیم، سطر ۹ به بعد و صفحه ی ۳ چاپ جدید، سطر ۸ به بعد چنین می نویسد.
«قال المفضل: یامولای! فکیف بدؤ ظهور المهدی علیه السلام و الیه التسلیم؟ قال علیه السلام: یا مفضل! یظهر فی شبهه لیستبین فیعلو ذکره و یظهر امره، و ینادی باسمه و کنیته و نسبه و یکثر ذلک…».
«فرمود یا مفضل: ظاهر گردد در حالت شبهه تا آشکار شود امر او و بالا برود ذکر او».
خوانندگان عزیز بدانند در فقرات قبلی از این جملات که نقل شد از تعیین وقت ظهور، مأیوس می گردد و لذا از کیفیت ابتدای ظهور، سؤال می کند سؤال این است: «ای مولای من! ابتدای ظهور مهدی و تسلیم مردم به آن حضرت چگونه است»؟ حضرت فرمود: «ای مفضل! در هیأت و وضع مشتبهی ظاهر گردد تا اینکه عاقبت واضح و آشکار شود امر او و بالا گیرد و بلند شود ذکر او و ظاهر گردد امر او و به اسم و کنیه و نسبش ندا شود…».
و لذا خوانندگان محترم اگر دقت کنند علاوه بر اشکال ادبی، در مطلبی که نقل شده اصلا و ابدا کلمه ی «سنه ستین» وجود ندارد و در حدیث، تعیین سنه ی ظهور نشده؛ بلکه در صدر حدیث، مفضل دوبار سؤال از وقت ظهور نموده و امام صادق علیه السلام جدا نفی توقیت نموده اند و حتی در احادیث دیگر هم وجود دارد که: «کذب الوقاتون». پس حدیث هم علی محمد باب را تکذیب می کند و هم حسینعلی بها را که ایقان را جهت جا انداختن علی محمد باب نوشته است.(۲)
ازآنجاکه رهبران بهاییت باخدعه ونیرنگ ودروغ خودشان راباب امام وپیامبرویاخدا به مردم معرفی کرده اند،لذاازهرگونه وسیله برای به حق جلوه دادن خوداستفاده کرده وخواهندکرد.
[۱] ص، ۳۴٫ [۲]یک شب جمعه در ساری، محمد مردانی ،انتشارات: سپهر آذین، چاپ: دوم چاپ: زمستان ۱۳۸۴
