سوء استفاده از واژه
سوء استفاده از واژه «خاتم» و اراده باطل از این سخن حق
در کریمه ی چهل از سوره مبارکه ی احزاب این واژه شریف آمده در فرهنگهای لغت عربی مانند لسان العرب ابن منظور آمده است: «ختَم یختم ختماً و ختاماً و الختَم و الخاتم و الخاتم و الخاتام: من الحلی کأنه اول وهله ختم به: به معنی: از زیبایی است گویا آن نخستین مرتبه چیزی است که بدان نیز پایان یافته است (لسان العرب ابن منظور ماده ختم) این معنی را قوامیس ذیل نیز آورده اند: (العین – خلیل بن احمد – النوادر – ابوزید انصاری – جمهره اللغه – ابن درید – تهذیب اللغه – ازهری – الصحاح – جوهری – اساس البلاغه – زمخشری – القاموس المحیط – فیروز آبادی – تاج العروس – زبیدی – مفردات القرآن – راغب اصفهانی) و بسیاری از کتب لغت عربی و تفسیری که این معنی را تایید نمودند. با این معنی فرقه بهاییت که معتقد است این واژه اسم فاعل نیست و معنی پایان بخشی از آن اراده نمی شود نه تنها اثبات ظهور نیست بلکه اثبات ختم نبوت است چون معتقدیم پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله وسلم اول و آخر نبوت است و سایر انبیاء و رسل از نور وجودی ایشان بهره مندند.
در صورتی که این معنی را نپذیرند و این واژه را به معنی مهر و انگشتر بدانند بازهم چنانکه بر جامعه بشری و مناسبات انسانی و اجتماعی حاکم است مهر را در پایان و ختم هر قرار داد و قانون می زنند و سطور و مطالب بعد از آن فاقد هرگونه اعتبار است.
چگونه است خط دهندگان فرقه بهاییت این آیات الهی را در قرآن نمی بینند: إنَّ الدین عند الله الاسلام (آل عمران: ۱۹) رضیت لکم الاسلام دینا (مائده: ۳) من یبتغ غیر الاسلام دیناً فلن یقبل منه و هو فی الآخره من الخاسرین (آل عمران: ۸۵) الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی (مائده:۵) صدق الله العلی العظیم.
