بهائیت مسلک است نه مذهب

بهائیت مسلک است نه مذهب

نویسنده رساله «بارقه حقیقت» دلیلی را که در کنار تعبیر «حزب پست»برای مذهب نبودن بهائیت می‏آورد می‏توان در چهار موضوع که با قوانین مذاهب آسمانی سازش ندارد – بلکه ضد آن است – خلاصه کرد:

الف – می‏نویسد: «اگر مذهب بهائی، مذهبی بوده و راهنمای مردم!! چرا این همه شهوت پرستی و هوس رانی در او جمع شده و با سیاست اجانب توام می‏گردد؟؟» سپس از بهائیان می‏خواهد: «قدری تفکر و تأمل نموده، دقیق شوید که مذهب برای چیست و مقصود از مربی [دینی] کدام است.».

ب – می‏نویسد: «قائد و رئیس [عبدالبها، شوقی افندی] و مبلغشان [نظیر اسداله قمی] با زنان و دختران آنها [امت]  سال‏های سال بی عفتی کرده و می‏کنند»  آیا چنین اشخاص کثیفی می‏توانند پیامبر و امام برگزیده خدا باشند؟!

ج – می‏نویسد: «مذهب را غیر از یک اسم بی معنی چیز دیگر معنی نمی‏کنند. زیرا که حساب و کتابی در بین نداشته، از عذاب و عقاب ترسی ندارند» .

د – هر دقیقه رنگی به خود گرفتن با دشمن مذهب خود لاف برادری زدن را روش پیروان مذهبی ندانسته، می‏نویسد: «گاهی مسلمان شده، گهی عیسوی شوند؛ وقتی زردشتی و موقعی کلیمی گردند.» سپس دلیل می‏آورد آیا «تا حال دیده‏اید شخصی که مسلمان واقعی بوده و به خدا و به حضرت نبی اکرم اعتقاد داشته به بهائی‏ها بگوید من بهائی هستم!!».(بارقه حقیقت،بانوقدس ایران،ص۴۴-۴۵)